www.pflionline.orgร่วงลงมาเถิดเจ้า
อย่าได้โศกเศร้า เพียงเพราะต้องลาจาก
ก่อเกิดเพื่อจบ พานพบเพื่อพัดพราก
ทิ้งต้นทิ้งราก หยุดห่วงหา หยุดอาลัย
เดินทางร่วมกันอย่างวันเก่า
ก่อนจะถึงรุ่งเช้า ฉันจะวางทุกอย่างไว้
ชีวิต มันยากเกินไป
แม้เพียง หายใจ ก็หนักหนากว่าจะทำ
เงียบเหงา วังเวง เหว่ว้า
ทุกข์จนชินชา กับความชอกช้ำ
วันนี้ วันสุดท้าย ที่ได้จำ
จะต้องถูกตอกย้ำ อีกเท่าใดก็ไม่กลัว
ไปเถิด เจ้าดวงดาริกา
ก่อนตะวัน จะย่างมา เยี่ยมเยือนฟ้าสลัว
ปลดปล่อย สิ่งยึดมั่น ผูกพันตัว
ทิ้งแดนเขตรั้ว แห่งโลกหยาบ ตราบนิรันดร์
No comments:
Post a Comment