Monday, October 03, 2005

After sunset

www.lonomusic.com

1.
พร้อมกับการจากไปของแสงแดดสุดท้ายในวันที่แล้งร้อน
ลมหนาวแห่งค่ำคืนเข้ามาเยือน พร้อมกับข่าวร้ายบางอย่าง

ฉันไม่เคยรู้ว่า ทำไมจะต้องมีน้ำตา
ทั้งๆ ที่ คำร่ำลา ก็เหมือนกัน อย่างเดิม ทุกครั้ง
เรื่องราวซ้ำ ซ้ำ ไม่เคยเปลี่ยน
การเดินทางของคุณ ความเดียวดายของฉัน
จะต้องรออีกนานแค่ไหน กว่าที่มันจะจบลง

2.
ท่วงทำนองหวานเศร้า กับเนื้อเพลงที่แทบจะจำได้ขึ้นใจ

When the sun is high in the afternoon sky
You can always find something to do
But from dusk till dawn as the clock ticks on
Something happens to you
When your lonely heart has learned its lesson
You'd be his if only he'd call
In the wee small hours of the morning
That's the time you miss him most of all


ชีวิตคนเรา ไม่ต่างอะไรกับบทเพลง

3.
บางที ฉันอาจไม่มีวันคุ้นชิน กับการพรากจาก
ทั้งที่เรา ต่างไม่เคยหนีมันพ้นได้

แล้วมันก็จะจบ
เหมือนทุกการเดินทางที่ฉันและคุณเคยผ่าน
แค่เหงา อีกคราวหนึ่ง
ฉันคงไม่เป็นอะไรหนักหนา

จะไม่เสียใจ หาคคุณจะไม่คิดถึงกัน
แค่กลับมา พร้อมกับรอยยิ้มอีกครั้ง ก็พอ

3 comments:

Anonymous said...

คือถ้าพรากกันแล้ว อาจจะไม่คิดว่าจะต้องกลับมา
หรือถ้าบังเอิญต้องเจอ ก็พยายามจะมีรอยยิ้ม
แต่คงเฝื่อนๆ

เราแปลเพลงไม่ออกแฮะ

Anonymous said...

รสของการรอคอย คือ เมื่อไหร่เขาจะกลับมา

สเน่ห์ของความคิดถึง คือ เขาไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ให้สัมผัส

ความสุขจากความหวัง คือ เขาจะกลับมาด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง


-นายที-

Anonymous said...

แปลกจังที่ทุกครั้งของการลาจาก
อยากให้เขายังคงคิดถึง
เพราะรู้ว่าถ้าคิดถึงแล้ว...เราจะได้พบกันอีก

อยากรักษาชีวิตให้ยาวนาน นานจนกว่าจะได้เห็นรอยยิ้มของเธออีกครั้งนึง