Sunday, October 23, 2005

At last I know How to Smile

hobbyistsoftware.com

ถ้าพรุ่งนี้ ไม่มีความเศร้าในตัวหนังสือของฉัน
คุณจะรู้สึกไหม ว่าอะไรบางอย่าง ไม่เหมือนเดิม

ปฏิเสธได้ไหม ว่ามันไม่ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปแล้ว
เรื่องราวความรักที่แฝงไว้ด้วยรอยน้ำตา
ปฏิเสธได้ไหม ว่าคุณจะรู้สึกไม่เหงา
หากฉันตัดสินใจ หยุดบันทึกทุกสิ่งทุกอย่าง ระหว่างเรา

กับฉัน บางอย่างไม่เคยเปลี่ยนไป คุณเองก็รู้
ฉันยังรักคุณ เหมือนเช่นที่เคยรัก
ฉันยังเป็นของคุณ เหมือนอย่างที่ฉันเคยเป็น
แต่ถึงวันนี้ ชีวิต หาทางของมันเจอ

อย่าเสียใจ เพราะฉันจะไม่เศร้ากับเรื่องราวความรักของเราอีกแล้ว
ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้ว่า ความรัก ไม่ใช่เรื่องเศร้าจวบจนวันสุดท้ายของชีวิต

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ
ฉันคงยังจมอยู่กับความเศร้า
และไม่มีรู้เมื่อไหร่จะมีรอยยิ้มเหมือนคนอื่นเขาเสียที

4 comments:

Anonymous said...

ความเศร้าที่น่ากลัวคือ ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้

ความรักที่ดีคือ คนที่เรารักและรักเราสามารถรับฟังเรื่องเศร้าๆ ของเราได้

และความศร้าส่วนมากจะเป็นจริง ส่วนความสุขส่วนใหญ่จะหลอกลวง

แต่เจก็รู้อยู่ใช่ไหมครับว่า ควร/และต้องเลือก "รัก"


-ที-

Anonymous said...

ทุกความรู้สึกอาจเกิดขึ้นได้
ก็อาจสลายไปได้เช่นกัน


เมื่อถึงเวลา...

บางสิ่งอาจมีค่าแค่เพียงความทรงจำ

Anonymous said...

กู๊ด มอร์ นิ่ง ; )

เจ้าชายกบ...เอง

Anonymous said...

พี่เจคะ

คนที่ทำให้เรา เศร้า กับคนที่ทำให้เรารู้สึกว่า
ความรักไม่ใช่เรื่องเศร้าอีกต่อไป

เขาเป็นคนๆเดียวกันใช่ไหม
ดีใจที่วันนี้พี่เจจะไม่เศร้า
ถ้าถามเอ๋ เอ๋คงคิดถึงรอยยิ้มที่เปื้อนน้ำตา
ในงานเขียน

จำได้ว่าพี่เจเคยบอก คนเราจะเขียนอะไรได้ดีที่สุดก็ตอนเศร้านี่แหละ

รู้ไหมคะ ตอนนี้เอ๋รู้สึกเหมือนที่พี่เจเขียน เรื่องราวที่คล้ายๆกันของเรา เกือบจะเป็นเรื่องเดียวกันอยู่แล้ว

เอ๋ชอบบทนี้มากๆเลยค่ะ

ขอบคุณที่เขียนอะไรดีดี ให้เอ๋ได้มีมุมมองใหม่ๆ
ในชีวิตนะคะ

ไม่ได้เจอกันสักที ขอเอ๋เคลียร์เวลาแป๊บบนึงนะคะ
ตอนนี้เพิ่งเปิดเทอมขอจัดการกับตัวเองก่อนค่ะ

คิดถึงค่ะ