www.realcolorwheel.comทั้งที่ใกล้ แต่เหมือนยิ่งไกล
เราพบเจอกันน้อยลง
แม้ว่าวันนี้ เราจะห่างไกลกันไม่มากเท่าเก่า
เราคิดถึงกันน้อยลง
เพราะภาระที่ต่างต้องแบกรับ
ทำให้เวลาที่เคยใช้ร่วมกัน..หายไป
วุ่นวายอะไรกันหนักหนานะชีวิต
ลืมเลือน กระทั่งคำบอกรัก
ลืมเลือน กระทั่งความห่วงใย
ขอบคุณสายฝนยามเช้า
ที่พาร่องรอยเปลี่ยวเหงา
กลับมาเยี่ยมเยือนฉันอีกครั้ง
คุณจะอยู่ที่ไหนหนอ
ในวันที่ฟ้าหม่นอย่างวันนี้
แวะเวียนมาทักทายกันบ้าง
ฉันยังระลึกถึงคุณเสมอ
แม้ว่าจะไม่ได้เจอะเจอกันเลยก็ตาม
4 comments:
คิดถึง คำง่ายๆที่ทำให้หัวใจสุขได้เสมอ
รัก คำสั้นๆที่ทำให้หัวใจเราพองโตทุกครั้งที่มีใครเอ่ยกับเรา
ห่วงใย คำอบอุ่นๆที่ทำให้รู้ว่าโลกนี้ไม่ได้โหดร้ายจนเกินไป
หากไร้ซึ่งถ้อยคำเหล่านี้ เราจะยังดำเนินชีวิตต่อไปได้ไหม แน่นอนว่าเรายังคงอยู่ได้ แต่คงอยู่อย่างเปล่าไร้
อย่าปล่อยให้ชีวิตวุ่นวายจนเกินไปนะคะ
แบ่งเวลาใส่ใจคนข้างกายบ้าง จะได้รู้ว่า
หนทางที่ยาวไกลนั้นเรายังมีเพื่อนร่วมทางเสมอ
คิดถึงค่ะ ไม่ได้เจอกันนานเลย
งานใหม่เป็นยังไงบ้าง
สายฝนยามเช้าไม่ได้พาแค่ดความเปลี่ยวเหงามาเท่านั้น
แต่จะพาไข้หวัดมาให้เราด้วย ดูแลตัวเองนะคะ พี่เนฯ
เนรัญชราที่รัก....
เสาวิหารย่อมต้องยืนอยู่ห่างกันใช่ไหม?
ร่มโพธิ์ร่มไทร ก็ยังมิอาจอยู่ใต้ร่มเงาของกันและกัน
.
.
.
เมื่อเราคาดหวังน้อยลง
ความรักย่อมมีขนาดใหญ่ขึ้น
หวัดดีจ๊ะ
กลอนยังดูเศร้าๆ นะ
อยากให้รักตัวเองมากกว่านี้
แล้วจะมีความสุขขึ้น
ถ้าเราคาดหวังความรักจากคนหนึ่งคน เราอาจจะผิดหวังจากคนๆ นั้น
แต่ถ้าเราไม่คาดหวังที่จะได้ความรักจากคนๆ นั้น เราก็จะไม่ผิดหวัง
และถ้าหากเรามองให้ดีๆ เราอาจจะเจอความรักอยู่รอบข้างแล้วก็ได้
พี่ต้อม
เข้ามาอ่าน
คิดถึงเจ้าของบล็อกอย่างแรง
อย่างแรงจริงๆ...
และไม่มีเหตุผล
Post a Comment