
ท่ามกลางกระแสสายลม
นานแค่ไหน ที่คุณจะหยัดยืน เป็นต้นไม้ใหญ่ให้ฉันได้พิงพัก
นานแค่ไหน ที่คุณจะอยู่รอการกลับมา หลังจากที่ฉันหันหลังจากไป
ท่ามกลางกระแสสายลม
คุณเท่านั้นรู้ว่า ฉันไม่เคยเข้มแข็งอย่างแท้จริง
ถ้าฉันไม่ได้บังเอิญเดินผ่านมาพบเจอกับคุณ
หัวใจอ่อนล้า
คงไม่มีที่ว่างที่ไหนให้พอได้อยู่
บนหนทางอันโหดร้ายและเปล่าเปลี่ยว
คุณเท่านั้นรู้ว่า ฉันไม่เคยผ่านอุปสรรคใดใดไปได้ โดยไม่มีคุณ
อย่าหนีไปไหน
อย่ายอมแพ้ ต่อการเปลี่ยนแปลงของวันเวลา
เป็นหลักที่มั่นคงให้กับฉัน
เป็นเกราะกำบังทุกเรื่องราวเลวร้าย
คุณเท่านั้นรู้ว่า ฉันจะมีวันพรุ่งนี้ ได้อย่างไร
5 comments:
มีคนเคยบอกเราว่า "ความสัมพันธ์ท่ามกลางระยะทาง จะให้ในสิ่งที่ความใกล้ชิดให้ไม่ได้"....
อย่างน้อย ถึงไม่รู้เขา --- แต่ก็ได้รู้เรา
บางครั้งการมีระยะห่างที่เหมาะสม
มันก็โรแมนติกดีค่ะ
เพราะเราจะได้ใช้คำว่าคิดถึง
พูดคำว่าคิดถึง...อย่างที่รู้สึกเช่นนั้นจริง
เว้นช่องว่างไว้ ให้เราได้เป้น...เหมือนเช่นที่เคยเป็น
คิดถึงพี่เจ...
ยากนะ
การจะมีใครสักคนที่ทำเพื่อเราได้มากขนาดนั้น
แต่ถ้ามีแล้ว
ต้องถนอมน้ำใจเอาไว้ให้มากๆ นะจ๊ะ...
ไม่มีใครให้พักพิง
ก็มานี่มา มาซบอกแห้งๆแต่หุ่นอวบๆ ^^"
เอาลิงค์ใหม่มาฝากนะจ๊ะ
bloggang ที่พันทิป เราไม่ได้ใช้แล้วล่ะ
ใช้อันนี้แทนจ้ะ ^ ^
http://blogs.forumer.com/andaily/
Post a Comment