Tuesday, September 13, 2005

Nothing more

http://library.thinkquest.org

คือส่วนผสมที่ลงตัวระหว่าง ความขม และ ความหวาน
คือผลลัพธ์อันแสนมหัศจรรย์ของ สีขาว และ สีดำ

คุณอาจไม่เคยรู้ ว่าสิ่งที่ได้มอบให้กับฉัน มันพิเศษ
ไม่เหมือนของขวัญอื่นใด ไม่เหมือนอะไรที่ฉันเคยมี

ถ้าเรายังเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน
คุณคงมอบมัน ให้กับคนอื่น
คนที่อาจไม่เห็นค่ามัน อย่างที่ฉันเห็น

จะดีใจไหม หากฉันบอกว่า ฉันเก็บรักษามันไว้อย่างดี

********************************

ลมหนาวมาเยือน พร้อมกับแดดเช้า เมื่อรุ่งสาง
เวลาอีกหนึ่งปี กำลังจะผ่านพ้นไป

กล่องใบกลม สีแดง ที่อยู่ตรงหน้า เกือบจะว่างเปล่า
มันเตือนให้ฉันเริ่มทำใจยอมรับการจากลาที่อาจจะมาถึงอีกครั้งหนึ่ง

แลกได้ไหม สิ่งพิเศษที่สุดของฉัน กับการอยู่ตรงนี้ของคุณ
ไม่ต้องเดินทางอีกแล้วได้ไหม ไม่ต้องร่ำลาอีกแล้วได้หรือเปล่า

********************************
ฉันเคยชินเสียแล้ว กับชีวิตที่มีคุณ


6 comments:

Anonymous said...

ชินนี่เป็นบทเริ่มต้นของคำว่าเบื่อ
พอเบื่อแล้ว อะไรที่ว่าโหยหานัก มันก็ไร้ค่า

Anonymous said...

ชอบจัง...

แต่ทำไมเมื่อคนเราเข้าใจส่วนผสมของความขมและความหวาน แล้วใยไม่ทำให้มันเป็นส่วนผสมที่พอดีของชีวิตหล่ะ

Anonymous said...

บางที

ความพอดีอาจหาได้ยากนะ






อัญชา :)

Anonymous said...

นอนหลับฝันดีนะครับ

พักผ่อนเยอะๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

เสียงใสๆ น่ารักๆ จะได้ไม่มีไข้หวัดปน :)

...

Anonymous said...

อืมมม

ดีจังที่รู้สึกตัวเองไม่ต้องบื้อและใบ้ : )



เจ้าชายกบ

Nimman~Radee said...

ส่วนผสม บางอย่าง ก็เข้ากันได้ดี
บางอย่างก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ยาก แต่เราก็ชอบ
และรักในความต่างนั้น

มีใครสักคนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แม้ไม่ได้เป็นส่วนผสมของกันและกัน
หรือผสมกันได้ไม่พอดี เราจะยังมีความสุขดีอยู่ไหม