Tuesday, September 27, 2005

Until we meet again

www.watchingpaintdry.co.uk

1. ใครบางคน เคยบอกไว้
'สายฝน เป็นของแสลง สำหรับ คนเหงา'

ไม่รู้จะอีกนานเท่าไหร่
ที่ฉันต้องนั่งมองมันผ่านความพร่าเลือนของกระจกใสบาง

2.
ข้างนอก เกือบจะร้างผู้คน
ความมีชีวิต ชีวา ในยามเย็น ไม่มีเหลือ

นอกจากเสียงหยดน้ำ กระทบพื้น ที่ดังอยู่ไม่ขาด
ฉันได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง
คงเป็นเพราะเสียงอื่นๆ ที่เคยดัง หายไป

3.
ในยามที่อะไร อะไร ดูคล้ายจะหยุดนิ่ง
ความคิดถึงของฉัน เดินทางไปถึงคุณ โดยไม่ทันได้รู้ตัว
เผื่อว่าถ้าคุณเหงา เหมือนกับที่ฉันเหงา
คุณจะได้ไม่เดียวดาย
เพราะยังมีความห่วงใยจากฉัน เป็นเพื่อนอยู่

จนกว่าเราจะได้พบเจอกันอีกคราว

8 comments:

Anonymous said...

ฝนที่ตกทางโน้น...เหงาถึงคนทางนี้ ยังอยากได้ยินทุกเรื่องราว....

มาขายเสื้อกันเหงา --- สรรพคุณ บรรเทาอาการหนาวคล้ายจะเดียวดาย รับไว้สักตัวสิเน

Anonymous said...

ข้างหน้าต่าง...

ฝนตก
สาด...กระหน่ำ
สุดท้าย
และแล้ว
"แดดก็ออก"...เธอว่า

เจ้าชายกบ

Anonymous said...

ยังรู้ว่ามีใครอยู่เป็นเพื่อนนี่ด้ที่สุดแล้ว
-พี่วรา-

Anonymous said...

หายไปไหนกันเนี่ย

-พี่วรา-

Anonymous said...

ฝนยังคงตก

น้ำยังชุ่มฉำไม่เหือดแห้ง

ชีวิตยังเริ่นเริงกับสายฝนและสายน้ำ

ความคิดถึงยังคงส่งไปถึง...จุดหมาย

Anonymous said...

อย่างน้อยก็มีความสุขที่มีใครให้คิดถึงนะ.. จริงมั๊ย
^0*

Anonymous said...

เผื่อว่า
คำนี้แสดงออกว่าแอบหวังเล็กน้อย
และต้องอาศัยความบังเอิญ
และส่วนใหญ่ไม่ค่อยบังเอิญ

เหมือน
เผื่อว่า
จะมา... แต่ไม่มา



^^_^^

Anonymous said...

พี่เจ ขอโทษที่หายหน้า หายตาไปพร้อมสายฝน
2อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้เงยหน้าจากเอกสารเลย

สายฝนพรำๆกับใจที่อ่อนล้า
กับความรู้สึกอุ่นใจที่ยังมีใครคิดถึงกัน
คิดถึงค่ะพี่เจ